Ես զբոսայգում նստած՝  նայում էի, թե ինչպես են գույնզգույն տերևներրը թափվում՝ չմերժելով մեղմ  քամու հրավերը:  Երբ քամին երևներին  հրավիրում էր  պարի,  նրանց խաբում էր և քշում, տանում էր հեռո՜ւ, հեռուներ: Թռչունները չվում էին տաք երկրներ՝ հետևելով տերևների օրինակին, իսկ պայծառ  արևը մեղմ շողշողում էր երկնքում, որքան հնարավոր է փորձում էր ջերմություն տարածել :       Ես այգում նստած, լուռ հետևում էի աշնանային հեքիաթին, և ինքս ինձ հարցնում՝ մի՞թե կարելի է առանց վրձնի այսպիսի գույներ ստեղծել: